តើអ្នកនឹងរៀបរាប់ថាsuperwomanរបស់អ្នកជាមនុស្សបែបណា?
Superwoman ក្នុងចិត្តខ្ញុំ នាងជានារីម្នាក់ដែរស្រល់ស្អាតជានិច្ច..., នាងតែងតែបង្ហាញខ្លួននៅពេលយើងត្រូវការ ជាមនុស្សដែរផ្តល់ស្មាដ៏កក់ក្តៅ.... ជាមនុស្សដែរព្រមជួយយើងគ្រប់យ៉ាងដោយគ្មានលក្ខខ័ណ្ឌ នឹង មិនទាមទារការតបស្មង សុំត្រឹមតែឃើញយើងមានសេចក្តីសុខ.....។
នៅរាត្រីស្ងប់ស្ងាត់..... លឺសូរតែតំណក់ភ្លៀងតក់ៗមកលើដំបូលស័ង្កសីនៃផ្ទះដ៏តូចមួយដែល នៅច្រកដង្ហែមងងឹតក្បែរផ្សារមួយ....។
ម៉ោងប្រហែល១១ អ្នកកំលោះស្រអែម....កំពុងអង្គុយអានមេរៀន...... ចៃដន្យម្តាយដើរកាត់បន្ទប់
ម្លះ៖ ពិសិទ្ធ កុំនៅរៀនយប់ពេកណាកូន....
ពិសិទ្ធ៖ បន្តិចទៀតទៅហើយ..... ម៉ែទៅសំរាន្តចុះ....!
ម្លះ៖ ម៉ែដឹងហើយ....!
ពិសិទ្ធទាញសៀវភៅកំណត់ហេតុមកសរេសរ
០៧.០៩.២០១១
ថ្ងៃនេះសុខៗស្រាប់តែមេឃភ្លៀង បាយម្ហូបយើងនៅសល់ច្រើនណាស់....
មនុស្សគ្រប់គ្នាចាប់ផ្តើមសន្សំសំចៃ និង គិតគូពីសុខភាពរបស់គេ តើនឹងមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់សម្លឹងមកម្ហូបតាមផ្សារ ក្រោមឆត្រ័ដូចជាយើង។ ចាប់តាំងពី superman ស្លាប់ទៅ....superwoman ចាស់ច្រើនណាស់.............។ ក្រៅពីការងារ កាត់ដេរ គាត់ ក៏ឆ្លៀតធ្វើម្ហូបទៅលក់នៅផ្សារទៀត........។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងរកបានការងារធ្វើឆាប់ៗ...,
មហាវិទ្យល័យអើយ... សរសេរដល់ត្រឹមនេះ
គេក៏សម្លឹងទៅមើលក្រដាសអាហាររូបករណ៏ដែរជាប់បង់ថ្លៃពាក់កណ្តាលផ្នែកពត៏មានវិទ្យា និង ក្រដាសអាហាររូបករណ៏ជាប់ខាង ភាសាអង់គ្លេស។ គេទំលាក់ក្រដាសដែបង់ថ្លៃពាក់កណ្តាល
ចោល រួចនិយាយញឹមៗតែងឯ ការងាអ្វីក៏សុទ្ធតែល្អដូចគ្នាមែនទេ ពិសិទ្ធ។
ពិសិទ្ធជាកូនច្បងក្នុងគ្រួសារ...ដែរមានម្តាយជាជាងកាត់ដេរ នឹង លក់បាយម្ហូបនៅផ្សារ..... ពិសី ជា ប្អូនស្រីអាយុ១៧ឆ្នាំ រៀនថ្នាក់ទី១២.....។
ពិសាលជាកូនពៅ អាយុ ១៥ឆ្នាំ......... និង យាយសាន ដែរជាម្តាយរបស់ប៉ាគេ... ប៉ារបស់គេជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុបតែស្លាប់ក្នុងគ្រោះថា្នក់ចរាចរណ៌កាលពី
៥ឆ្នាំមុន.....បន្ទុកគ្រួសារទាំងមូលត្រូវធ្លាក់មកម្តាយរបស់គេឈ្មោះម្លះ..........!
Superwoman ក្នុងចិត្តខ្ញុំ នាងជានារីម្នាក់ដែរស្រល់ស្អាតជានិច្ច..., នាងតែងតែបង្ហាញខ្លួននៅពេលយើងត្រូវការ ជាមនុស្សដែរផ្តល់ស្មាដ៏កក់ក្តៅ.... ជាមនុស្សដែរព្រមជួយយើងគ្រប់យ៉ាងដោយគ្មានលក្ខខ័ណ្ឌ នឹង មិនទាមទារការតបស្មង សុំត្រឹមតែឃើញយើងមានសេចក្តីសុខ.....។
នៅរាត្រីស្ងប់ស្ងាត់..... លឺសូរតែតំណក់ភ្លៀងតក់ៗមកលើដំបូលស័ង្កសីនៃផ្ទះដ៏តូចមួយដែល នៅច្រកដង្ហែមងងឹតក្បែរផ្សារមួយ....។
ម៉ោងប្រហែល១១ អ្នកកំលោះស្រអែម....កំពុងអង្គុយអានមេរៀន...... ចៃដន្យម្តាយដើរកាត់បន្ទប់
ម្លះ៖ ពិសិទ្ធ កុំនៅរៀនយប់ពេកណាកូន....
ពិសិទ្ធ៖ បន្តិចទៀតទៅហើយ..... ម៉ែទៅសំរាន្តចុះ....!
ម្លះ៖ ម៉ែដឹងហើយ....!
ពិសិទ្ធទាញសៀវភៅកំណត់ហេតុមកសរេសរ
០៧.០៩.២០១១
ថ្ងៃនេះសុខៗស្រាប់តែមេឃភ្លៀង បាយម្ហូបយើងនៅសល់ច្រើនណាស់....
មនុស្សគ្រប់គ្នាចាប់ផ្តើមសន្សំសំចៃ និង គិតគូពីសុខភាពរបស់គេ តើនឹងមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់សម្លឹងមកម្ហូបតាមផ្សារ ក្រោមឆត្រ័ដូចជាយើង។ ចាប់តាំងពី superman ស្លាប់ទៅ....superwoman ចាស់ច្រើនណាស់.............។ ក្រៅពីការងារ កាត់ដេរ គាត់ ក៏ឆ្លៀតធ្វើម្ហូបទៅលក់នៅផ្សារទៀត........។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងរកបានការងារធ្វើឆាប់ៗ...,
មហាវិទ្យល័យអើយ... សរសេរដល់ត្រឹមនេះ
គេក៏សម្លឹងទៅមើលក្រដាសអាហាររូបករណ៏ដែរជាប់បង់ថ្លៃពាក់កណ្តាលផ្នែកពត៏មានវិទ្យា និង ក្រដាសអាហាររូបករណ៏ជាប់ខាង ភាសាអង់គ្លេស។ គេទំលាក់ក្រដាសដែបង់ថ្លៃពាក់កណ្តាល
ចោល រួចនិយាយញឹមៗតែងឯ ការងាអ្វីក៏សុទ្ធតែល្អដូចគ្នាមែនទេ ពិសិទ្ធ។
ពិសិទ្ធជាកូនច្បងក្នុងគ្រួសារ...ដែរមានម្តាយជាជាងកាត់ដេរ នឹង លក់បាយម្ហូបនៅផ្សារ..... ពិសី ជា ប្អូនស្រីអាយុ១៧ឆ្នាំ រៀនថ្នាក់ទី១២.....។
ពិសាលជាកូនពៅ អាយុ ១៥ឆ្នាំ......... និង យាយសាន ដែរជាម្តាយរបស់ប៉ាគេ... ប៉ារបស់គេជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុបតែស្លាប់ក្នុងគ្រោះថា្នក់ចរាចរណ៌កាលពី
៥ឆ្នាំមុន.....បន្ទុកគ្រួសារទាំងមូលត្រូវធ្លាក់មកម្តាយរបស់គេឈ្មោះម្លះ..........!