ពេលដែលនីសាកំពុងលាបក្រែម  និង សូណាកំពុងលាងដៃ

"មើលទៅហារិកំពុងមានស្នេហាជាមួយលោកសេហូ ដូចដែលគេល្បីមែនទេ?​ ខ្ញុំឃើញគេសេហូជូនហារិមក

ធ្វើការទៀតផង"

នីសាងាកមើលឆ្វេងស្តាំ 

"នេះនាងនិយាយជាមួយខ្ញុំរឺ? តើខុសត្រង់ណាបើពួកគេស្រឡាញ់គ្នានោះ "

" អីចឹងទើប ហារិបានធ្វើការជាបុគ្គលិកពេញសិទ្ធ មិនមែនបុគ្គលិកហាត់ការ" 

នីសាអស់សំនើច "នេះនាងមិនទាន់ស្គាល់មេខ្ញុំទេ លោកសេហូ បង្ហាត់ការងារ និង ធ្វើល្អដាក់ពួកយើងគ្រប់គ្នាដោយមិនលំអៀង ពួកយើងសុទ្ធតែត្រូវបានរៀនធ្វើការគ្រប់មុខ ពួកយើងសុទ្ធតែអាចចេញទៅជួបភ្ងៀវ​  មិនដូចមេក្រុមអេទេ មេក្រុមយកមុខមាត់ការងារលើកតែអ្នកចេះ!"

នីសាធ្លាប់នៅក្រុមអេមួយរយះមុនពេលបង្កើតក្រុមប៊ី នៅទីនោះពោលពេញដោយការប្រកួតប្រជែង យកមុខមាត់។ 

"មើលទៅនាងមិនទាន់ស្គាល់ហារិនោះទេ!"

"ហារិជាសង្សារបស់សាម៉ូ និងជាមិត្តសំឡាញ់នាង ខ្ញុំប្រាកដជាស្គាល់នាងតិចជាងឯងហើយ តែខ្ញុំមិនដែលលឺនាងប្រាប់ថា ឯងដណ្តើមសង្សារនាងនោះទេ"

"អ្នកណាពូកែបានលើអ្នកនោះ សូម្បីតែរឿងស្នេហា"

"មើលថែស្នេហានាងអោយល្អទៅ កុំខ្វល់ពីស្នេហាគេ "  

សូណាបានត្រឹមខឹងមិនដឹងតបបែបណាវិញ រួចដើរចេញទៅ។ 

"អរគុណហើយនីសា"

"ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយតាមត្រង់ប៉ុណ្ណោះ នាងត្រូវតែរឹងមាំ តតាំងជាមួយនាងនោះ ! ខ្ញុំមិនចូលចិត្តនាង តាំងពីនៅក្រុមអេ នាងពុតត្បុតណាស់ " 

"គឺនាងចង់ឈ្នះ!"

"នាងមិនអាចឈ្នះគ្រប់រឿងនោះទេ" 

"សំណាស់ណាស់ដែលខ្ញុំនៅក្រុមប៊ី" 

នីសាទះស្មានាង 

"តោះទៅធ្វើការ បើនាងនោះរករឿងនាងទៀតទុកខ្ញុំវ៉ៃជាមួយនាង"

ហារិសើច និង សសើរពីការកាចឆ្នាស់ឆ្នើមរបស់នាងដែលអាចការពារមនុស្សគ្រប់គ្នា។ 

សេហូ "ដោយសារយើងទើបមានគំរោងពីរពេលតែមួយ​ យើងប្រហែលជាត្រូវថែមម៉ោងហើយដើម្បីបញ្ចប់អោយទាន់ពេលវេលា! តារានិងសូរាធ្វើគំរោងការិយាល័យមេធាវី ចំនែកនីសានិងហារិ ធ្វើការងារវីឡា "

នីសាចាប់ផ្តើមតវ៉ា"សុំទោសលោកប្រធាន ខ្ញុំមិនអាចថែមម៉ោងនោះទេ!ខ្ញុំឈឺក្រពះទើបជានោះទេ ។ "

សេហូ"នាងសម្រាកចុះចឹង! ហារិនាងគូស៣ឌីចុះ ខ្ញុំជាអ្នកលម្អិតប្លង់សាងសង់!" 

ហារិ "ចាលោកប្រធាន" ។​

ម៉ោង៨ទៅហើយ បុគ្គលិកគ្រប់គ្នាទៅអស់នៅសល់តែពួកគេនៅថែមម៉ោង ។

ទោះជាថែមម៉ោងពិតមែនតែសេហូបានកំម៉ង់អាហារល្ងាចទុកអោយកូនក្រុម មិនអោយពួកគេធ្វើការ ពោះទទេនោះទេ។ 

តារា" ខ្ញុំត្រូវទៅយកប្អូនចេញពីរៀនហើយ ខ្ញុំទៅមុនហើយ" 

សូរា" បាទបងទៅមុនចុះ ខ្ញុំក៏ទៅដែរ ផ្ទះខ្ញុំនៅឆ្ងាយដែរ "

ហារិ " ខ្ញុំបង្ហើយការងារមួយនេះទៀតខ្ញុំក៏ទៅដែរ "

តារា និង សូរាចេញផ្ទះ មុន 

ម៉ោង៩ហារិរៀបចំអីវ៉ាន់ទៅផ្ទះ នាងដើរចេញទៅក្រុមហ៊ុនក៏បិទភ្លើងតាមផ្លូវដើរអស់នាងក៏រារែកត្រលប់មកវីញ។ នាងគោះទ្វារបន្ទប់សេហូ

នាងនិយាយតិច"លោកខ្ញុំទៅផ្ទះហើយ"

"អូខេ នាងទៅចុះ" 

នាងនិយាយអែអង់

"មានការអី?"

"គឺ... គេបិទភ្លើងតាមផ្លូវអស់ហើយ ខ្ញុំខ្លាចងងឹត និងខ្លាចខ្មោចទៀត លោកជូនទៅក្រោមបន្តិចបានទេ"

សេហូសម្លឹងមើលនាងទាំងហួសចិត្តមិននឹកស្មាននាងដូចកូនក្មេង

"ចាំភ្លែមខ្ញុំបិទ កូព្យូទ័រសិន"

តាមផ្លូវសេហូបើកពន្លឺតាមទូរសព្ទ័រកផ្លូវទៅជណ្តើរយន្ត ចូលក្នុងជណ្តើរយន្តស្រាប់តែដាច់ភ្លើងធ្វើអោយ គាំងជាប់

ហារិភ្លាត់សម្លេងស្រែក ព្រោះតែភ្ងាក់នឹងភ្លើងដាច់ នាងរាវរកសេហូរួចតោងគេជាប់

សេហូរាវដកទូរសព្ទ័មកចាំងពន្លឺ និង តេរកគេអោយជួយ។ 

"ប្រហែលជាដាច់ភ្លើងហើយ" 

ហារិបើកភ្លើងតាមទូរសព្ទ័ តែមួយសន្ទុះ ទូរសព្ទ័ក៏អស់ថ្ម នៅសល់តែទូរសព្ទ័របស់សេហូ។

នៅបរិយាកាសក្នុងជណ្តើរយន្ត ក្តៅផង នឹងអស់កំលាំងផង ហារិអង្គុយចុះ​សម្រាក​ សេហូក៏អង្គុយចុះជាមួយនាង

"សំណាងហើយដែលលោកមកជាមួយ ងងឹតហើយទូរសព្ទក៏អស់ថ្ម"

"សុំទោសលើកក្រោយខ្ញុំឈប់អោយនាងថែមម៉ោងទៀតហើយ"

"មិនមែនកំហុសលោកទេ"

"ប្រហែលបន្តិចទៀតសន្តិសុខមកមើលហើយ"

ងាកទៅមើលហារិនាងគេងលក់ទៅហើយ នេះមកពីអស់កំលាំងពេញមួយថ្ងៃមិនបានសំរាកទើបធ្វើអោយនាងគេលក់ទាំងក្តៅបែបនេះ​។ នាងគេងលក់ងក់ក្បាលមកលើសេហូ  ធ្វើអោយសេហូងាកមើលមកនាង រួចគិតក្នុងចិត្ត "នាងគួរអោយស្រឡាញ់ណាស់ មុខសរលោង ភ្នែកធំៗមាត់តូច គួរអោយចង់ថើប" ។ 

ភ្លើងឆេះវិញក៏លាន់សម្លេងធ្វើអោយនាងភ្ញាក់ឡើង 

"នេះខ្ញុំគេងលក់ទៅកើត" នាងអៀនព្រោះតែគេងផ្អែកមេទៀតផង

"ខ្ញុំកក់តាក់ស៊ីអោយនាង នាងកុំជិះម៉ូតូម្នាក់ឯអីម៉ោង១០យប់ទៅហើយ"

"តែខ្ញុំក៏មិនហ៊ានជិះតាក់ស៊ីយប់បែបនេះម្នាក់ឯងដែរ "

សេហូយល់ពីចរិកកូនក្មេងរបស់នាងហើយ 

"ជាកំហុសរបស់មេ មេជូនទៅផ្ទះ"

ហារិសើច "នេះលោកក៏ចេះកំប្លែងដែរ"

ពួកគេជិះម៉ូតូទៅផ្ទះជាមូយគ្នា 

"រំខានលោករហូតសុំទោសផង" 

"ខ្ញុំពិតជាមានកម្មនឹងនាងមែន"

"គឺ និស្សយ័ "

សេហូនៅស្ងៀមមិនតប 

ហារិផ្អែកអោបចង្កះ លើសេហូ​ ព្រោះតែនាងងងុយគេង

"ខ្ញុំងងុយគេងណាស់"

"កុំគេងតិចធ្លាក់លើម៉ូតូ "

"ខ្នងលោកដូចជាពូកចឹង សេហូលោកសង្សារទេ?"

"គ្មានទេ ហេតុអ្វី?"

"ព្រោះកុំអោយគេប្រចណ្ឌខ្ញុំអោបខ្នងលោក"

គេនៅស្ងៀមមិនតប នាងនិយាយបន្ត

"ខ្ញុំមិនធ្លាប់អោបខ្នងសាម៉ូពេលជិះម៉ូតូទេ តើកក់ក្តៅដូចលោកឬអត់"

អារម្មណ៏នាងច្របូកច្របលតើនាងនឹកសាម៉ូ ឬ អារម្មណ៏ល្អនឹងសេហូ

"តើនាងនៅនឹកគេមែនទេ"

នាងមិនបានឆ្លើយ តែវាក៏ជាចម្លើយដែលនាងមិនបានបដិសេធទៅហើយ 

"ដល់ផ្ទះហើយ។ អរគុណមេ! " នាងលាដៃបាយៗសេហូ

សេហូនឹកសើចដល់សម្តីប្លែករបស់ហារិ គេគិតនាងច្បាស់ជាខូចចិត្តឡើងវង្វេងវង្វន់អស់ហើយ។

ហារិបេះដូងលោតញាប់ៗ​មុខឡើងក្រហមប្រញាប់ដើរចូលផ្ទះវិញ។ 

ម៉ោង១០កន្លះនាងផ្ងើរសារទៅសេហូ 

"លោកដល់ផ្ទះឬនៅ?"

"ដល់ហើយ  នាងមិនទាន់គេងទេ?"

"រៀបនឹងគេងហើយ រាត្រីសួស្តី  មេចិត្តល្អ" 

"រាត្រីសួស្តី​"

សេហូមិនទាន់ដល់ផ្ទះនោះទេគឺគេបកមកធ្វើការងារដែលនៅសេះសល់នៅក្រុមហ៊ុន ហើយក៏គេងលក់នៅទីនោះ។ 

ហារិបើកទា្វរឃើញសេហូគេងលក់ក៏មិនហ៊ានដាស់ នាងសម្លឹងមើលមុខដ៏គួរអោយអានិតរបស់គេ 

"តើគាត់គេងម៉ោងប៉ុន្មានយប់មិញ?" ដោយសារជិតដល់ម៉ោងចូលធ្វើការអ្នកអនាម័យត្រូវសម្អាត​ នាងក៏ដាស់សេហូ

"លោកប្រធាន" សេហូភ្ងាក់ព្រោះតែគេមកគេងលើតុនាង 

"ម៉ោងប៉ុន្មានហើយ " 

"ម៉ោង៧ព្រឹក"

គេប្រញាប់ងើបពីតុនាងរួចទៅផ្ទះងូតទឹក

"លោកគេងប៉ុន្មាន ?"

"ម៉ោង៤ព្រឹក"

"នេះគេងតែ៣ម៉ោងទេ​"

"ខ្ញុំទៅផ្ទះងូតទឹកម៉ោង៩ព្រឹកទើបខ្ញុំមកវិញ នាងរៀបចំការងារដែលនេះសេះសល់អោយរួចផង"​

"ចាលោក " 

ត្រលប់ពីផ្ទះមកដល់កន្លែងធ្វើការវិញ សេហូក៏ឃើញអាហារពេលព្រឹកនិងកាហ្វេលើតុរបស់គេ​ជាក្រដាស ណូតពណ៍លឿង 

"មិនបានគេងត្រូវតែញាំអោយច្រើនផង"

ច្បាស់ណាស់គឺជាហារិ ដែលបារម្ភពីសេហូមិនបានគេង និងមិនញាំអាហារពេលព្រឹកព្រោះតែគេប្រញាប់។

នាងគោះទ្វារយកឯកសារដែររៀបចំរួចអោយសេហូ ។

"ឯកសារប្លង់រៀបចំរួចអស់ហើយទាំងពីរគម្រោង​ "

"អរគុណអាហារពេលព្រឹករបស់នាង !"