នៅអាហារល្ងាចរបស់ផ្ទះលោកគ្រូពេទ្យសុថា នឹង អ្នកស្រីម្លះ
លោកសុថា៖ យើងនឹងរើទៅនៅភ្នំពេញ នៅចុងខែនេះ។
អ្នកស្រីម្លះ៖ បងរកផ្ទះបានហើយរឺ?
លោកសុថា៖ បានហើយ។
ធីតា៖ កូនមិនចង់ទៅទេ! កូនមិនចង់បែកពីមិត្តភក្តិ នឹង អ្នកគ្រូទេ យើងកុំរើអីតើបានទេ?
លោកសុថា៖ មែនហើយកូនសំឡាញ់កូនកុំភេ្លចទៅលាពួកគេហើយទុក លេខទូរសព្ទ័អោយពួកគេផង។ពេលវេលាចាកចេញបានមកដល់នាងចាកចេញទាំងអាលោះអាល័យ
មកដល់ផ្ទះថ្មីថ្វីបើធំទូលាយជាងផ្ទះចាស់តែនៅតែមានអារម្មណ៏មិនស្រណុក
ធីតា៖ កូនឆែ្ក គួរអោយស្រលាញ់ដល់ហើយ..! នាងអងែ្អលលើរោមដ៏ខ្មៅស្រិលរបស់វា......
អ្នកស្រីម្លះ៖ នេះបងបានពីណាហ្នឹង.?
លោកសុថា៖ បងសុំពីមិត្ត ព្រោះមើលទៅនាងអផ្សុកណាស់....បងនឹងរកពេលទៅរកសាលាអោយនាង!
ធីតាដាក់ឈ្មោះអីទៅកូន?
ធីតាដាក់ឈ្មោះអីទៅកូន?
គីកូ គីកូ......... តើនៅទីណាចេះ...?? នាងដើររកសព្វកនែ្លងនៅតែមិនឃើញ....ប្រហែលជាចេញទៅក្រៅទេដឹង......។ នាងក៏សំរេចិត្តចាក់សោរចេញក្រៅ។
លោកយាយឆែ្កអ្នកណាចូលផ្ទះយើងនែ!! កេ្មងប្រុសអាយុ៩ឆ្នាំ និយាយទៅកាន់ជីដូនដែលកុំពុងចិតផែ្លប៉ោម
លោកយាយ៖ ប្រហែលជាឆ្កែអ្នកជិតខាងហើយ...!!
វីរៈ៖ គួរអោយស្រលាញ់ដល់ហើយ
ធីតាដើរបណ្តើរស្រែកបណ្តើរ នាងឃើញេទ្វារបងផ្ទះជាប់នាងរបើកក៏ចូលទៅអើតមើល ហើយគីកូកុំពុងប្រលែងជាមួយវីរៈ
ធីតា៖ ការពិតឯងនៅទីនេះសោះ.....!!
វីរៈ៖ ជាឆ្កែឯងរឺ?
ធីតា៖ ចា..!វាចេញពេលដែលម៉ាក់ទៅផ្សារ!
វីរៈ៖ ឯងទើបរើមកនៅមែនទេ??
ធីតា៖ បាន១ខែហើយ...តើនៅម្តុំនេះអត់មានកេ្មងអាយុដូចយើងទេរឺ?
វីរៈ៖ អត់ទេ...ឯងឈ្មោះអី??
ធីតា៖ គុណ កែវទេពធិតា
វីរៈសើច...បាទខ្ញុំ វីរៈ ចឹងតើថ្ងៃក្រោយ ខ្ញុំអាចទៅលេងជាមួយគីកូបានទេ?
ធីតា៖ ប្រាកដជាបាន ហើយ....!!
ធីតាដែលជាកូនទោលអាយុ៨ឆ្នាំបាននិយាយ
អ្នកស្រីម្លះ៖ប៉ាកូនត្រូវគេផ្លាស់ទៅធ្វើការនៅទីនោះ ចឹងតើកូនចង់អោយប៉ានៅម្នាក់ឯងរឺ? ម៉ាក់សន្យាថាពេលវិស្សមកាលម៉ាក់នឹងនាំកូនមកលេង ទីទី តារា មីណា យើងមិនលក់ផ្ទះឯណា!!
លោកសុថា៖ ធីតាកូនមកនេះមើលនែ ប៉ាយកអីមក??
ធីតា៖ ឈ្មោះ គីកូ ណាប៉ា... ខ្ញុំចាក់ទឺកដោះកូនអោយវាផឹកបានទេម៉ាក់?
អ្នកស្រីម្លះ៖ ចាំម៉ាក់ទៅយកអោយ!! ធីតាម៉ាក់ទៅផ្សារមួយភែ្លត កុំភេ្លចចាក់សោរណា...ហើយចាំកុំបើកទា្វរអោយមនុស្សមិនស្កាល់ណា.។
ធីតា៖ ចា!កូនទៅយកសោរសិន..... ចាក់ហើយក៏ត្រលប់ចូលផ្ទះវិញ