នៅក្នុងក្រុមហ៊ុនមានសភាពមិនប្រក្រតីព្រោះតែដំណឹងបានលេចលឺទៅថា្នក់ក្រោម............. រយះពេលជិត២អាទិត្យការដ្ឋានមិនដំនើរការព្រោះក្រុមហ៊ុនដទៃមិនព្រមជួយ........។
លោករាមន នឹង វីរះ បានរៀបចំសំនុំឯកសារដើម្បីស្នើរសុំខ្ចីប្រាក់ពីធនាគារ....ប៉ុន្តែដោយសារតែ អរចលនទ្រព្យដែរយកទៅបព្ជាំ មិន ស្មើនឹងតម្លៃដែរត្រូវដែរចង់ខ្ចី....ជាមួយនឹងគំរោងការ ដែរប្រឈមមុខនឹងការខាតបង់ព្រោះមិនអាចទាន់ពេលវេលា មានធនាគាជាច្រើនបានបដិសេធ....!!
លោកវីរាអង្គុយក្នុងបន្ទប់តែងឯងយ៉ាងអស់សង្ឃឹម............ សំលេងទូរស័ព្ទបានបន្លឺឡើង...គាត់និយាយស្តីទាំងគ្មានកំលាំងកំហែងក្នុងខ្លួន.....
វីរា៖ អាឡូ! ជំរាបសួរខ្ញុំវីរា និយាយ......។
ដាកន៖ អាឡូ! ខ្ញុំទូរស័ព្ទពីធនាគារ វឌ្ឍះ .......
លោកវីរាសម្រួលសំលេងតបដោយយកចិត្តទុកដាក់
ដាកន៖ ខ្ញុំជាជំនួយការផ្ទាល់របស់លោកវឌ្ឍះ..... លោកម្ចាស់ចង់មើលពីគំរោងរបស់ក្រុមហ៊ុនលោក....!
លោកវីរា៖ បាទ...! តើពេលណាយើងអាចជួបនិយាយគ្នាបាន......??
ដាកន៖ កាន់តែឆាប់កាន់តែល្អ..... អាហារល្ងាចយប់នេះចុះនៅសណ្ឋគារ le Royal...... ហាវកូនប្រុសលោកដែរជាម្ចាស់គំរោងមកផង....!
លោកវីរា៖ បាទ បាទ....ខ្ញុំហ្នឹងទៅអោយទាន់ពេល........។
ថ្ងៃនេះលោកវីរា អង្គុយមើលម៉ោងទន្ទឹងរង់ចាំយ៉ាងអន្ទះសារ.................! គាត់បានទៅចាំមុនដល់ទៅកន្លះម៉ោង....!
វីរះ៖ លោកប៉ាខ្ញុំបា្រប់ថាកុំប្រញាប់មកពេក.....ឃើញទេមកអង្គុយចាំបែបនេះ.....!!
វីរា៖ នេះជាការគួសម........ កូនដឹងទេបើអោយគេមកចាំមិនល្អទេ........!
តាចាស់អាយុប្រមាណ ៧០ប្លាយ ក្នុងសំលៀកបំពាក់យ៉ាងសមញ្ញ....ជាមួយនឹង ប្រុសវយ័កណ្តាលមា្នក់បានដើរមក.....!
អ្នកទាំងអស់គ្នាបានសម្តែងការគួរសម...... តាមការចាប់ដៃរបៀបអ្នកជំនួយ........។
លោកដាកន៖ នេះលោកម្ចាស់.....!
អ្នកទាំងពីរអោនក្បាលសមែ្តងការគោរព....!!
វឌ្ឍះ ៖ ខ្ញុំគិតថាយើងគួរតែនិយាយសាច់ការ សិនចាំទទួលទាន...... អ្នកកំលោះបកស្រាយមកមើល........!!
វីរះយកសៀវភៅ ផែនការ.... មកចែកអោយអ្នកទាំងពីរ......ព្រមទាំងពន្យល់យ៉ាងក្បោះក្បាយ....... ថែមទាំងនិយាយយ៉ាងជឿជាក់ពីគំរោងសងវិញរយះពេល៥ឆ្នាំ....
ក្រោយស្តាប់ចប់លោកម្ចាស់នៅស្ងៀម.........
លោកដាកននិយាយជំនួន៖ រឿងនេះចាំយើងគិតមើលអោយល្អិតល្អន់សិន ស្អែកព្រឹកយើងនឹងផ្តល់ចំលើយ....! ល្មមដល់ពេលទទួលទានហើយ...........!
រយះពេលមួយយប់ថាយូរក៏យូរ មិនយូរក៏ថាបាន.....ធ្វើអោយ ក្រុមគ្រួសាររបស់វីរះអុជធូបសំពះព្រះ.....ផង ដើម្បីសំរេចការងារ.....
វីរះ បានចេញទៅជជែកនឹងធីតា.................
ធីតា៖ លោកពូប្រាកដជាសំរាកមិនលក់ទេ........! សូមព្រះជាម្ចាស់ជួយអន្ទង់ចិត្តគាត់អោយយល់ព្រមចុះ
៖ បងក៏ឆ្ងល់ណាស់ដែរ ធនាគានេះ បងមិនបានស្នើរសុំខ្ចីប្រាក់នោះទេ...តែហេតុអី....?
៖ អ្នកធ្វើជំនួយមិនដែរ នឹងខ្វល់ចាំគេមករកទេ...... ឃើញក្រលាចំនេញហ្នឹងមករកខ្លួនឯង...... ប្រហែលជាចឹង...!
៖ ប្រហែលដែរ..... បងគិតថាអោយតែមានប្រាក់ក្នុងខែនេះ គំរោងនោះមិនសងគេទេ....... ក្រុមហ៊ុនយើងក៏មិនបាច់ភយ័ហ្នឹងក្សយ័ធនដែរ........!! គេក្រលេកមើលមេឃ....
៖ អច្ឆរយ បា្រកដជាមានលើបង................
៖ អរគុណ...អូនដែរតែងនៅក្បែរបង...
៖ តែអូនតែសង្ឃឹមថាហ្នឹងអាចជួយបង....
៖ ក្មេងល្ងង់ ប៉ុណ្ណឹង ពិតជាលើសលប់សំរាប់បង...... ។