សេ្នហាពិតជាធ្វើអោយមនុស្សវង្វេងមែន.......... សុខៗក៏ញញឹមញញែមដោយគ្មានមូលហេតុ....សេ្នហាចូលមកផ្លាស់ប្តូរមនុស្សដោយគ្មានហេតុផល no logical។
សេ្នហាបង្កើតគណិតសាស្រ្តចមែ្លកៗ ដូចជា 2-1=0, ..... lolz ។ ព្រឹកឡើងនៃថ្ងៃទី១៥ ព្រះអាទិត្យរះយ៉ាងស្រលះ........ វីរះចូលពីលើផ្ទះក្នុងទឹកមុខញញឹមញែម..... សំល្លៀកបំពាក់យ៉ាងរៀបរយ..មានភ្លីជាងរាល់ដង ថែមទាំច្រៀងទាំងព្រឹកទៀតផង...ឡា ឡា......។
វីរះចុះមកឃើញលោកយាយគេក៏ថើប៖ អារុណសួស្តីលោកយាយ..!
យាយ៖ យីអាចៅ...អារម្មណ៏ល្អម្លះ.....មកថើបស្អីវាហ្នឹង...!
គេញញឹមមិនតប..... នេះជាមីចៅមែនទេ.... ?? មិនចាំតបគេក៏ញុំា...!
មីងចាន់៖ ក្មួយ....??
វីរះ៖ មានការអី??
មីងចាន់៖ មីហ្នឹងសល់តាំងពីយប់ទេ...?
វីរះ៖ មែនហ?? ឃើញថាឆ្ងាញ់សឹងអីហ្នឹង...! គេបន្តការញុំា.....។ លោកយាយគេ និង មីង ចាន់ មើលមុខគ្នា.....! យាយរបស់គេ ក្រវីក្បាល....ចៅខ្ញុំកាន់តែមែនទែនហើយ មីផ្អូនហើយនៅឆ្ងាញ់ទៀត មិនដឹងវាកើតរោគស្អីវាទេ??
គេបើកឡានទៅចាំមុខផ្ទះធីតាដូចរាល់ដង..................
ធីតាលាម្តាយនាងចេញពីផ្ទះ.....ហើយឡើងឡាន........!
វីរះ៖ អារុណសួស្តី.. ថ្ងៃនេះធីតាស្អាតណាស់.....។
នាងញញឹមមើលសំលៀកបំពាក់របស់នាង៖ ធម្មតាតើ.......!
វីរះ៖ ល្ងាចនេះយើងញុំាបាយជាមួយគ្នាល្អទេ??
ធីតា៖ ហេតុអីទៅ....?
៖ អបអរយើងស្រលាញ់គ្នាបាន១ថ្ងៃ....
ធីតាអស់សំនើច....៖ តើអ្នកណាហ្នឹងលប់ដូចបងយ៉ាងនេះ...... !
៖ ព្រមទៅ??
៖ បាន...!
.......................................................................................................................
ទៅដល់ថ្នាក់រៀននាងដើរចូលក្នុងថ្នាក់ដោយអារម្មណ៍រីករាយ....។
ហើយផ្លាស់សំលៀកបំពាក់សមរបាំ.....ថ្ងៃនេះនាងរាំបានយ៉ាងស្អាតធ្វើអោយមនុស្សគ្រប់គ្នាសរសើរ............ពិសេសសីហាតែងសម្លឹងមើលនាងមិនដាក់ភ្នែក.....។
.............................................................................................................
នៅក្នុងក្រុមហ៊ុន...
លោករាមន៖ នែខ្ញុំឃើញឯងមើលម៉ោងជិត១០ដងហើយណា...... មិនបាច់មានណាត់អីទេ... ល្ងាចនេះខ្ញុំទៅបាយជាមួយហ្នឹងក្រុមហ៊ុនផ្គត់ផ្គង់លោកគួរតែទៅជាមួយខ្ញុំ....ស្គាល់គេស្កាល់ឯងអោយបានច្រើនទៅ.....!
វីរះ៖ សុំទោសខ្ញុំមិនទៅទេ.... ៣ ២ ១ ដល់ម៉ោងហើយ លាហើយលោករាមនអើយ...។ គេដូចជាបំបាំងការ....រត់លឿនស្លាវ...ដូចកូនក្មេង...!
គេបើកឡានទៅចាំនាង.......។
ធីតា៖ តើយើងហ្នឹងទៅណា?
វីរះ៖ ទៅផ្សារទំនើបសិនបានទេ....... បន្ទប់ចាំទៅញុំបាយ....!
ពេលទៅដល់ផ្សារ....វីរះ៖ ខ្ញុំអាចកាន់ដៃធីតាបានដែរអត់??
នាងមិនតបតែញញឹមរួចហុចដៃអោយវីរះចាប់......
ធីតា៖ ការពីមុនបងក៏ធ្លាប់កាន់ដៃបែបនេះដែរ.....!
៖ មិនដូចគា្នទេកាលពីមុន គឺ១២ឆ្នាំ លូវ ២២ឆ្នាំហើយ...អារម្មណ៏ហ្នឹងចិត្តគំនឹតខុសគ្នា... ឋានះរឺតតែខុសគ្នា....
៖ ចឹងបងកាន់បានយូរប៉ុណ្ណា?
៖ កាន់រហូតហ្នឹង រហូតដល់ពេលដែរដានិយាយថា ធុញ ឈប់មកប៉ះ គេសើច.....
៖ ប្រហែលជាមិនមានថៃ្ងហ្នឹងទេ......
៖ សង្ឃឹមថាចឹងចុះ......បងចង់កាន់ដៃដា ចង់អោយមនុស្សគ្រប់គ្នានៅលើពិភពលោកដឹងយើងស្រលាញ់គ្នា...
wouldn't u??