ប្រហែលជាម៉ោង៩ព្រឹក វីរះ និង ធីតាបាន ទៅដល់ ក្រុងព្រះសីហនុ ដែនដីសមុទ្រធម្មជាតិដ៏ស្រល់ស្អាត................។ ពួកគេបានទៅដល់ផ្ទះចាស់របស់ធីតាដែររំលងប៉ុន្មានផ្លូវ គឺអាចដើរទៅដល់ឆ្នេរ.....។
វីរះ៖ ផ្ទះនេះតែស្អាតគួរសម...។
ធីតា៖ បា្រកដហើយតែបែបគ្មានទឹកនិងភ្លើងប្រើទេ.......... តែមានអណ្តូងមួយនៅក្រោយផ្ទះ... យើងគួរតែទៅផ្សារទិញអីវ៉ាន់មកប្រើសិនទើបបាន...។
៖ បងក៏គិតចឹងដែរ......ហើយសែ្អកចាំបងទៅហៅគេមកតភ្លើង......ងងឹតមួយយប់សិនចុះ...តោះដាក់អីវ៉ាន់ចុះយើងទៅផ្សារ។
សំរេចគ្នារួចពួកគេបានទៅផ្សារ....... ទិញធុងទឹង...កន្ទេល ខ្នើយភួយ..ចាន ឆ្នាំង......ល.
ត្រលប់មកវិញពួកគេនាំគ្នាសំអាតផ្ទះ វីរះទៅដងទឹកមកដាក់ពេញពាងក្នុងផ្ទះ..... ធីតាបោសសំអាត...........!
កនែ្សងបានជូតលើថ្ងាសនាងនៅពេលនាងកំពុងជូតផ្ទះ.........
វីរះ៖ អូនហត់ហើយសំរាកសិនទៅ អ្នកស្រីហូរ......!
ធីតាសម្លឹងមើលមុខ ហើយសើច អ្នកណាយល់ព្រមធ្វើអ្នកស្រីហូរ?
៖ ចឹងមែនរឺ? មិនដឹងទេ......អីលូវលោកហូរ.... ហេវបាយហើយ...សូមអ្នកស្រីហូរទៅធ្វើ ទុកហ្នឹងអោយបងជូតបន្ត......
៖ អូ..! ខ្ញុំដូចជាភ្លេចយកថ្នាំមកជាមួយ.....!
៖ ក្មេងល្ងង់ អូននេះហេតុអីបងស្រលាញ់អូនយ៉ាងនេះ....! លើកណាក៏ភ្លេចដែរ...បងប្រាកដជាស្លាប់ដោយគាំងបេះដូងភយ័មិនខានទេ.......! ធីតាសម្លក់វីរះ.....
វីរះ ៖ តែដឹងព្រោះតែអូនភ្លេចទើបទេវតាបកញ្ចូន អង់ចងចាំវីរះមកការពារអូន...... ថ្នាំរបស់អូនទាំងប៉ុន្មានបងទិញពីម្សិលមិញអស់ហើយ..... អ្នកស្រីអើយ!
ធីតាដាក់វីរះមួយដៃ...ខ្ពើមណាស់បងឯងនេះ.....! ខ្ញុំទៅដាំបាយវិញ..............!! បាយថ្ងៃត្រង់ចប់ពួកគេបន្តសំអាតក្នុងបន្ទប់....រៀបចំខោអាវចូលក្នុងបន្ទប់រៀងខ្លួន.....!
វីរះពត់ខ្លួន ទីបំផុតចប់ហើយ..ល្ងាចយើងអាចទៅញុំាបាយនៅខាងក្រៅទៅល្អទេ?
៖ ចំនាយច្រើនពេកទេដឹង? វីរះវ៉ៃក្បាលនាងរបៀបខ្នាញ់....
៖ ពីមុនមិនដឹងថាអូនកំណាញ់បែននេះសោះ..... កុំបារម្ភអ្នកស្រីហូរ.... លុយបងយកមក១ខែអត់ធ្វើការក៏មិនអត់ស្លាប់ដែរ....
៖ ចឹងស្រេចចិត្តបងចុះ...យើងទៅញុំាបាយនៅមាត់សមុទ្រទៅ...........
៖ គំនិតល្អ............! រសៀលបន្តិចពួកគេនាំគ្នានៅតាមមាត់ឆ្នេរ............. លេងដីខ្សាច់......បន្តដល់យប់ក៏ញុំាបាយរបៀបសាច់អាំង.........
យប់បន្តិចពួកគេដើរត្រលប់មកផ្ទះ....ក្នុងផ្ទះមានសភាពងងឹត
វីរះអុជទៀនជាច្រើនដើមបំភ្លឺក្នុងផ្ទះព្រោះតែដឹងថានាងខ្លាចងងឹត ឯធីតាឡើងទៅងូតទឹក......។ វីរះគោះទា្វរបន្ទប់៖ ហើយរឺនៅ?
៖ ហើយ ហើយ....! នាងចេញមក តែវីរះយកដៃបិទភ្នែកនាង...........
៖ បងលេងអីទៀតហើយ?...... .គេលាដៃចេញ...គឺគេរៀបទៀនរូបបេះដូងគេនាំនាងទៅឈរកកណ្តាល......! គេយកប្រអប់ចិញ្ចៀនចេញពីខោប៉ៅ...., វាត្រឹមតែជាចិញ្ចៀនកងបា្លទីនធម្មតាមានអក្សរ 4ever ធីតានៅស្ងៀមមុខក្រហម.......។ វីរះពាក់ចិញ្ចៀនអោយនាង..៖ សុំទោសវាត្រឹមតែជាចិញ្ចៀនធម្មតា..... សន្យាបងហ្នឹងបងប្រាកដជាទិញអាល្អជាងនេះ..... អីលូវអាមួយនេះសុំភ្ជាប់និស្សយ័សិន..., ១ទៀតប្រាកដជាសុំភ្ជាប់ជីវិតមិនខាន...គេសើច...!
ធីតាញញឹម៖ ចិញ្ចៀនផ្កាស្មៅក៍ខ្ញុំនៅតែទទួល..., សំខាន់គឺមនុស្សមា្នក់នេះជាអ្នកអោយ... នាងអោបវីរះយ៉ាងរំភើប....!
៖ សុំទោសដែរនាំអូនលំបាក, សុំទោសដែរនាំមកមអោយអូនខូចកិត្តិយស, សុំទោសព្រោះបងស្រលាញ់អូន.....។
៖ តើបងតែងតែមើលរឿងប្រលោមលោករឺ  ទើបចេះនិយាយពាក្យផ្អែម ឡើងល្វីងបែបនេះ......?
ពួកគេនាំគា្នអង្គុយចុះជុំវិញភ្លើងទាន........ វីរះឆ្លើយៈ អ្នកណានិយាយ., សម្តីនេះមិនចម្លងពីគេទេ..... no copy right ទៀតផង សំរាប់តែមនុស្សមា្នក់ទេ...!
ដាចេញមកគេងក្រៅជាមួយបង មក កុំគេងក្នុងប្រាកដជាហបខ្លាំងណាស់ មកខាងក្រៅមានបង្អួចច្រើន......។ នាងនៅស្ងៀមគិតមួយសន្ទុះ...!
វីរះលួចគិតអស់សំនើច៖ អោដាខ្ញុំអើយ......បែបខ្លាចខ្ញុំធ្វើស្អីផ្តេសផ្តាសមិនខាន......, សុខៗគេក៏សើច.....!
ធីតា៖ បងសើចអី
វីរះ៖ សើចលេង.......អូនមករឺអត់....។
៖ ខ្ញុំៗ.... វីរះកាត់៖ បងទៅខ្នើយ ភួយសិនមិនបាច់ខ្ញុំស្អីទេ........គេ ងើបដើររុយទៅយក..........!
ធីតាអង្គុយគិត៖ គេកំពុងស្អី ហេតុអីបានជាសើច.. មិនមែន..............!!
វីរះយកកន្ទេលកមក្រាល រៀបចំខ្នើយ ភួយ... ហើយដាក់ខ្នើយអោបមួយនៅកណា្តល........!
វីរះ៖ ប៉ុណ្ណឹងបានដែរអត់.....។ ធីតាយល់ពីនយ័ដែរគេរៀបបែបនេះ.... ក៏ងក់ក្បាល។
ពេញមួយយប់​ពួកគេគេងយ៉ាងស្កប់ស្កល់.............។ ព្រលឹមឡើង...... នៅពេលដែរធីតាបើកភ្នែកឡើង.....ភ្ងាក់អោយព្រឺតព្រោះតែវីរះកំពុងមើលមុខនាង......!
៖ បងភ្ងាក់យូរហើយរឺ?
៖ កន្លះម៉ោងហើយ...........យប់មិញមានធ្វើអោយដាភយ័អត់.?
៖ អត់ទេ..., ! ខ្ញុំដឹងថាបងចូលចិត្តធ្វើអោយខ្ញុំភយ័បែបនេះ ណាស់ ឈប់ចាញ់បោកខ្មាំងហើយ......!
វីរះងើបឡើងហើយដូចជាចង់អោបនាងដែរកំពុងគេង...... ធីតាហាក់ដូចជារីភេ្លច....៖ បងធ្វើអី?
វីរះសើច...ល្ងង់ៗដូចមុនចឹង........! គេងើបចេញ...ហើយសើចឌឺដង អោយនាង........,
ធីតាគិត ចាប់បោកអោយទល់តែបាន................><"