ព្រះទិនកររះយ៉ាងត្រចះត្រចង់ ផៃ្ទមេឃខៀវស្រងាត់បើ ទោះជានេះរដូវវស្សារក្តី..............។ វីរះបានចេញពីផ្ទះដើម្បីទៅហៅគេមកតភ្លើង...ធីតានៅក្នុងផ្ទះតែឯង.....ដោយក្តីព្រួយបារម្ភនាងដាច់ចិត្តបើកទូរសព្ទទៅមា្តយ........ សំលេងនាងនិយាយឡើងញរ័ព្រោះខ្លាចម្តាយបន្ទោស....។
ធីតា៖ ម៉ាក់ខ្ញុំ.....សុំទោស។ ម្តាយនាងនិយាយដោយសំដីត្រេអរព្រោះបានដណ្តឹងពីកូនស្រី..
៖ កូនសុខសប្បាយជាតិទេ?
៖ ចា មិនអីទេ....! ចុះម៉ាក់, ប៉ា និង គ្រួសារបងវីរះ?
៖ គ្រួសារយើងសុខទុក្ខធម្មតាទេ....! តែខាងគ្រួសារវីរះ....., ប៉ារបស់គេចូលមន្ទីពេទ្យហើយ.....
៖ គាត់កើតអី? ជំងឺលើសឈាមគាត់រើឡើងព្រោះខឹងនឹងយើងមែនទេ......??
៖ ធីតា... កូនគួរតែដឹងថានឹងអាចមានរឿងនេះកើតឡើងនៅពេលកូនសំរេចចិត្តចាកចេញទៅ...., ម៉ាក់មិនបន្ទោសកូនទេ..., តែកូនត្រូវត្រៀមចិត្តអោយក្លាហាន ពុះពារ រឿងហេតុគ្រប់យ៉ាងនឹងកើតមានឡើងដោយយើងស្មានមិនដល់.... តើកូននៅផ្ទះចាស់យើងរឺ?
៖ ចា...!
៖ ល្អម៉្យងដែរ...ថែរក្សារខ្លួនណាកូន ប៉ាកូនក៏តែឈៀងទៅមើលលោកវីរាដែរ......គាត់មកដល់ហើយ ម៉ាក់ឈប់និយាយហើយ..ក្រែងលគាត់ដឹង..។ អ្នកស្រីម្លះដាក់ទូរសព្ទ័ចុះ....!
ធីតាដាក់ទូរសព្ទ័ចុះដោយសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយពីជំងីប៉ាវីរះ........... នាងនិយាយតែងឯង.., តើគាត់យ៉ាងម៉េចហើយ....? ក្រុមហ៊ុនបានអ្នកណាជំហរ.......រឿងរ៉ាវវល់ៗនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់នាង..............! ថ្ងៃត្រង់បន្តិចវីរះនាំខាងភ្លើងមកត........ ឯ នាងនៅដាំបាយធម្មតា......។
ក្នុងអាហារថៃ្ងត្រង់នាងនៅស្ងៀម.... ធ្វើអោយវីរះឆ្ងល់...
វីរះ៖ ជំងឺដារើរទៀតហើយរឺ....?
នាងក្រវីក្បាល៖ មិនអីទេ....... បងឆាប់ញុំាបាយទៅ..., តើល្ងាចនេះយើងអាចទៅលេងសមុទ្រទៀតបានទេ?
៖ ប្រាកដហើយ....ដើរលេងអោយហើយសែ្អកបងទៅរកការងារធ្វើហើយ.....!
.......................................................................................................................
រសៀលឡើងពួកគេនាំគ្នាទៅលេងសមុទ្រម្តងទៀត.....
ធីតាពាក់សំពត់ផ្កាវែងរំភើយៗ......... ទំលាក់សក់វែងខ្មៅរលោង... ពេលដែរត្រូវខ្យល់ពិតជាគួរអោយស្រលាញ់...
វីរះដើរបែរខ្នងទៅមុខហើយមើលធីតា៖ ថៃ្ងនេះធីតាស្អាតណាស់......! ចេះមកពាក់សំពត់អីណា.......!!
នាងញញឹម..៖ ពាក់មិនបានទេឬយ៉ាងម៉េច?
៖ មិនបានទេ..... នៅតាមផ្លូវអ្នកណាក៏សម្លឹងមើលដែរតិចធ្វើអោយមានគ្រោះថា្នក់ចរាចរណ៍ទៅ?? គេសើច.....។។
នាងគិត ថ្ងៃក្រោយនៅតែអាចសើចបែបេនះតើបានដែរមានទេ?????
ធីតា៖ បងចូលចិត្តនិយាយបំផ្លើសការពិតណាស់.......................
ទីបំផុតពួកគេដើរដល់ឆ្នេរ............!
 ធីតា៖ បងអាចអៀវអូនដល់ចុងឆ្នេរនោះអត់?
៖ ប្រាកដហើយ...................., ឡើងមក....។ ធីតាអោកក....ហើយបងផ្តែកក្បាលលើខ្នងគេ...
វីរះ៖ ដានៅតែមិនធ្ងន់ដូចមុនចឹង........ គេសើច....,?
៖ បើសិនជាយើងមិនអាចស្រលាញ់គា្នតើបងគិតបែបណាទៅ?
៖ បងមិនដឹង! ព្រោះមិនធ្លាប់គិតហើយមិនចង់គិតវា.........., ចុះអូន?
៖ អូននឹងរៀបការជាអ្នកផ្សេង.. ហើងសង្ឃឹមបងនឹងមានក្តីសុខ....!!! បងអាចធ្វើដូចអូនដែរអត់?
គេនៅស្ងៀម....... ៖ ម៉េចបានសួរចឹងមានរឿងអី?
៖ អត់អីទេ...គ្រាន់តែគិតលេងៗ..... ទោះយ៉ាងណាក៏ចង់អោយបងមានក្តីសុខទោះនារីនោះមិនមែនជារូបអូន.....!!
៖ កុំល្ងង់...... យ៉ាងយូរ៣ឆ្នាំយើងនិងរៀបការ... បងចង់បានកូន៣នាក់... ប្រុស២ ស្រី១បានហើយ...... បងមិន
ចង់មានកូនប្រុសតែម្នាក់ ទំនួលខុសត្រូវ នឹងត្រូវធ្លាក់លើគេម្នាក់ឯង..........។
ធីតាសើច៖ បងគិតវែងឆ្ងាយម្លះ???
៖ កូនទី១ឈ្មោះ ហូរ សន្យា ទី២ ហូរ វិចិត្រ កូនស្រី ហូរ កែវមនោរា.. អោយស្អាតដូចអូន ..... អោយចេះរាំដូចអូនចឹង...
ធីតាមានត្រឹមតែ ទឺកភែ្នកដែរដក់មិនអាចហូរ នៅស្ងៀមស្ងាត់ សម្រួលអាម្មណ៌ដែរ នឹង បេះដូងដែរកំពុងចង់លោតចេញពីទ្រូង....  នាងប្រឹងនិយាយលេងតបត។
៖ បងឯងនេះសូម្បីតែឈ្មោះក៏រកនឹកឃើហអស់ ដូចចៅចាក់ស្មុកចឹង.........!ដាក់ខ្ញុំចង់អូនមានរឿងចង់និយាយ
នាងបែខ្នង៖ បងចាំស្តាប់ណា ( នាងសម្រួលអារម្មណ៏ដកដង្ហើមធំៗ ) យើងបែកគ្នាទៅ.....
វីរះបែខ្លួននាងមកខាងមុខ៖ អូននិយាយលេងទេមែនទេ?
ទឹកភែ្នកដែរប្រឹងទប់ហូរមកដូចទឹកបាក់ទំនុក......៖ មិនបាននិយាយលេងទេ....., លោកពូឈឺហើយ.... គាត់លើសឈាមកំពុងសម្រាកនៅមន្ទីពេទ្យ.., ក្រុមហ៊ុនកំពុងតែវឺកវ..... ។ វីរះរលឺងរលោងទឺកភែ្នក កំពុងរៀបនឹងស្រក់តែធីតាយកដៃជូត៖ បងត្រូវតែរឹងមាំ មួយជីវិតនេះមានរឿងម៉្យងដែរអូនមិនស្តាយ
ស្តាយក្រោយគឺស្រលាញ់គ្នា ជាមួយ ហូរ វីរះ យើងត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ... បងត្រូវរៀបការជាមួយចៅស្រីម្ចាស់ធនាគា....នោះ.., ចាំយើងត្រូវតែរស់នៅ
ដោយមានសុភមង្គល យើងមិនអាចអាត្មានិយមបានទេ....!
៖ ដាប្រាកដហើយថា ដារឹងមាំ ... មិនឈឹចាប់??
៖ អ្វីដែរអូនប្រាកដជាងគេគឺ ខ្ញុំស្រលាញ់បង...., អូនមិនអាចទ្រាំមើលគ្រួសារមិនពិបាកចិត្ត.... បងក៏មិនស្រណុកចិត្ត បើការចាកចេញរបស់ខ្ញុំធ្វើអោយអ្វីៗបាន
ប្រសើរ ខ្ញុំរីករាយនឹងធ្វើ.... បងទទួលយកទៅ...!
វីរះអោបធីតាហើយនិយាយទាំងស្រងូតស្រងាត់៖ បើមានជាតិក្រោយ ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្នកមាន..... គ្រាន់តែចង់កាន់ដៃធីតាអស់មួយជីវិត........។ ពួកគេអង្គុយមើលថៃ្ងលិចយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់..... ។ ត្រលប់ទៅផ្ទះពួកគេនាំគា្នរៀបចំអីវ៉ាន់ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ.........។ ថ្ងៃនេះមានភ្លើងប្រើប្រោស់ហេតុនេះពួកគេងក្នុងបន្ទប់រៀងខ្លួន....។ ធីតាគោះទ្វារបន្ទប់វីរះ..... នាងទាញដៃគេទៅកណ្តាលផ្ទះ... គឺនាងបានរៀបកន្ទេ ភួយ
ដូចពីយប់មិញ....៖ នេះប្រហែលជាពេលចុងក្រោយផងមិនដឹង គេងកំដរអូនទៅ
វីរះសើច៖ អូខេ! ប្រពន្ធសំឡាញ់...........! ពួកគេគេងកាន់ដៃគ្នា ប្រឹងធ្វើជាគេងលក់ដើម្បីលាក់បាំងពីអារម្មណ៏ដែរ ខូចចិត្តរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក....។
ព្រលឹមឡើងធីតាងើបឡើង ហើយសម្លឹងមើលវីរះ,... នាងបានថើបថ្ងាសរបស់គេហើយដើរទៅបន្ទប់ទឹក...។
ពួកគេបានចាក់សោរផ្ទះហើយ ចាកចេញទាំងអាលោះអាលយ័.......។ នៅលើឡានក្រុងពួកគេកាន់ដៃគ្នាជាប់ហាក់ដូចខ្លាចអ្វីមកបំបែក..
វីរះ៖ យប់មិញបងសុបិនល្អណាស់
៖ ឃើញអី?
៖ ឃើញថាដាភ្ងាក់ឡើងហើយថើបបង....គេសើច....
៖ បើដឹងហើយនៅលេងសើចជាមួយខ្ញុំទៀត.......  អស់ពីសើច នាងចាប់ផ្តើមស្រងូតស្រងាត់
ថ្ងៃក្រោយបងធ្វើជាបងប្រុសរបស់ខ្ញុំទៅ........!
វីរះនៅស្ងៀម៖ អូខេ សុំការពារឋានះជាបងប្រុស................! ធីតាផ្អែកក្បាលលើស្មាគេ.................!
.............................................................