រាប់សុំនុំឯកសារបានរៀបចំស្រេចបាច់..... សំបុត្រយន្តហោះក៏ទិញរួចរាល់........ រង់ចាំតែពេលវេលាចេញដំនើរ......។
២ថ្ងៃទៀតធីតានឹងចាកចេញ.........., វីរះបានទៅផ្ទះធីតាក្នុងបំណងនាំនាងទៅជប់លៀងជាមួយមិត្តដែររៀននៅវិទ្យាលយ័ជាមួយគ្នា......
ថ្ងៃនេះ....គេជិះម៉ូតូដូចកាលមុន.........។
ធីតា៖ ហេតុបងជិះម៉ូតូ?
៖ វាប្រហែលជាលើកចុងក្រោយដែរ៏កបងបានដឹកដា... ចង់ជិះអោយដូចពីមុន.., ចង់មានអារម្មណ៏ដូចកាលមុន មុនបែកគ្នា
នាងនៅស្ងៀមអោយចង្កះគេ.... ៖ ធីតាពីមុនអោបចង្កះបងចឹងដែរអត់
៖ ប្រាកដហើយព្រោះនាងខ្លាចធ្លាក់...........។
មកដល់ភោជនីដា្ឋយpark cafe
បងម៉ាប់, សំណាង, ពិសី, សត្យា... មិត្តសំឡាញ់នាងប៉ុន្មានសុទ្ធតែមក
បងម៉ាបអោបធីតា៖ ធីតាបងអើយអូនចេញទៅបងប្រាកដជានឹកស្លាប់មិនខាន
សំណាងរកអោបដែរ... មែនហើយ... បងម៉ាបលើកកែង៖ ចង់មកអោបស្អីដែរហ្នឹងត្រូវអាស្វិត
សំណាង៖ បងម៉ាប់កាចបែបនេះបានអត់មានសង្សារនឹងគេ...!
ពិសី៖ អ្នកណាថា... សំណាងអើយគាត់ក៏មានបងម៉ាប់របស់គាត់ដែរ..........
អ្នកទាំងអស់គ្នាសើច.......... , ចំរៀងកំដរអារម្មណ៏បានបន្លឺឡើងនូវបទ.... អារម្មណ៏ពេលបែកគ្នា ដែរជាបទថ្មីរបស់ សុគន្ធនីសា
យើងត្រូវបែកគ្នាហើយ..., បែកគ្នារហូតហើយ... ហូរ......
អ្នកណាខ្លះដឹងថាអូនកំពុងគិតអ្វី.. អ្នកណាខ្លះដឹងថាអូនឈឹចាប់.. ទឺកភ្នែកអូនស្រក់ចុះជំនួសពាក្យរ៉ាយរ៉ាប
ភែ្នកស្រអាប់សម្លឹងមើលបែកផ្សែង អូនចេញទៅទៅកាន់តែទីដែរគ្មានរូបបង... ទីគ្មានបងគឺទីដែរអូននៅតែឯង..............
ធីតា នឹង វីរះ ទំលាក់ទឺកមុខស្លុងស្តាប់ចំរៀងដែរហាក់ដូចជារឿងរបស់គេទាំងពីរ...............
បងម៉ាប់ដឹងដូចេ្ឆះក៏និយាយ៖ យ៉ាប់ខ្លាំងណាស់មិនដឹង.. អារម្មណ៏ពេលបែកអីទេខូចអារម្មណ៏អស់.. សំណាងទៅប្តូរបទ.. អាស្ទីលកូរ៉េ ញាក់ៗមើល...
សត្យា៖ មែនហ្នឹង... ហើយម្ហូបអីយូរម្លះ......!
ម្ហូបមកដល់ពួកគេនាំគ្នាទទួលទាន... បងម៉ាប នឹង សំណាងនៅដូចដើមតែងតែចូលចិត្តដណ្តើមគ្នា.. ពួកគេទាំងពីរតែងធ្វើអោយបរិកាសរីករាយរហូត.....,
បងម៉ាប៖ សែ្អកដាចេញម៉ោងប៉ុន្មាន?
៖ លា្ងចម៉ោង ៧
៖ ចាំបងទៅជូនហើយអ្នកណាទៅទេ ចាំបងទៅយក
សត្យា សំណាង នឹង ពិសី លើកដៃ..
បងម៉ាប់៖ ល្អចាំបងទៅយក
ពួក​គេលាគ្នាទៅផ្ទះ................. នៅតាមផ្លូវ
ធីតា៖ បងទៅណា
៖ ទៅមាត់ទនេ្លមួយជុំចាំទៅផ្ទះ
៖ ល្អ
៖ ចង់ពេលនេះពេលវេលាហ្នឹងឈប់មួយកនែ្លងដ៏ហើយ...., ទៅដល់អូស្ត្រាលីត្រូវចេះថែរខ្លួនដឹងទេ..
៖ ដឹងហើយ.., បងនៅទីនេះដូចគ្នា... ត្រូវមានសុភមង្គលនឹងរីយ៉ា.......។
ធីតាផ្តែកក្បាល..., អូនក៏ចង់អោយផ្លូវដែរយើងកំពុងជិះនេះគ្មានទីបញ្ចាប់ដែរ........!
...................................................................................................................................
ពេលវេហាក់ដូចជាដើរសែនលឿនសំរាប់មនុស្សដែរមិនចង់បែកគ្នា.....
មនុស្សគ្រប់គ្នាបានមកជុំគា្ន......... លើកលែងតែវីរះ...ធីតាស្ទាក់ស្ទើរដើរចូលក្នុង.....
លោកសុថា៖ ដល់ម៉ោងហើយ...
សំណាង៖ ចាំបន្តិចទៅម្សិលខរះនេះ...គេប្រាកជាមក
ទីបំផុតគេមកហើយ............ គេកាន់កុលាបក្រហមមួយបាចយ៉ាងធំ គេយកខែ្សករដែរមានបន្តោងរូបគេ នឹង នាង នៅពីក្មេង... ចងជាមួយកុឡាប
វីរះហុចផ្កាកុឡាប... ហើយចាប់នាងអោប..... ហើយនិយាយ ត្រូវតែមានសុភមង្គលធីតារបស់បង............. មិនថានៅទីណាបងនឹងមិនភេ្លចដាទេ....,
ចាំថែរក្សារខ្លួន
ធីតាស្រក់ទឺកភ្នែកដោយមិនដឹងខ្លួនតែវីរះបានជូតវាចេញ៖ ក្មេងល្ងង់កុំយំ,.....
នាងតប៖ បងដូចគ្នា បងរះរបស់ដា.. រស់នៅមានសុភមង្គល.... នាងថើបលាគ្នានឹងគេ..............
This is the last kiss for me........... U know nothing u taken ,but my heart
ធីតាដើរចូលក្នុងទាំងអាលយ័ងាកហើយងាកទៀត... វីរះតាមមើលនាងរហូតដល់កនែ្លងដែលមិនអាចមើលឃើញ.............!