ក្រោយពីធីតាចេញពីពេទ្យរយះពេលជិត២ខែ.... វីរះមិនសូវបានជាជួបមុខធីតា នៅជិតគ្នាបង្កើយតែសេចក្តីនឹករលឹករបស់គេចំពោះនាងហាក់ដូចជាឆ្ងាយដូចជើងមេឃពិបាកដឹងផ្ងើរមក
អោយនាងដឹង..... ពួកគេគ្រាន់តែសើចដាក់គ្នានៅ ជួបមុខគ្នាម្តងម្កាលប៉ុណ្ណោះ...............។ ចំនែក mentos បែរជាអូសារមកលេងនាង... ហើយនាំនាងចេញទៅក្រៅ.។
២៨ ខែ សីហា.. ជាថ្ងៃកំនើតរបស់វីរះ.... សំរាប់គេគឺហាក់ដូចជា​អស់ន័យទៅហើយ.... ព្រោះធីតាជាមនុស្សតែម្នាក់ដែរតែងតែរំលឹកវាចំពោះមុខគេ.....។ ល្ងាចឡើងអារហារល្ងាច
តុកៗ... សំលេងគោះទ្វារ..... មីងចាន់ដើរទៅបើកទ្វារ.... គឺធីតាទេតើ...!
នាងយកមីមួយចានមកអោយ.....។
ធីតា៖ លោកយាយភ្លក់ទៅមើល ស្នាដៃខ្ញុំទើបតែរៀនធ្វើណា......។
យាយ៖ ទំនងដល់ហើយ!
វីរះទាញកៅអី៖ ធីតាញុំាបាយជាមួយគ្នាទៅ..!
ធីតា៖ ល្អការពិតប៉ា ម៉ាក់ខ្ញុំក៏ទៅការអស់ទៅហើយ..!
វីរះមើលមុខនាងញញឹមញញែមហើយគិត.. នាងច្រមក់ទីបំផុតអូននៅតែកំដរបងថ្ងៃកំនើត
ក្រោយអាហារល្ងាចចប់..នាយជួយរៀបចំទុកតុ ហើយក៏លាលោកយាយ.., លោកវីរា នឹង អ្នកស្រីភួងទៅផ្ទះ...វីរះ៖ បងជូនទៅផ្ទះ.., នាងញញឹមងក់ក្បាល
វីរះ៖ ដានៅឈឺក្បាលទៀតអត់?
៖ មិនសូវទេ.. តែនៅតែមិនចាំរឿងបងនឹងខ្ញុំសោះ
៖ តាមសម្រួលចុះ..
៖ ដល់ផ្ទះហើយ.... អរគុណ...
៖ ធីតា បង អរគុណចំពោះមី១ចាននោះ....បងប្រាកដជាមានអាយុវែងដូចមីដាចឹង.... ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃកំនើតរបស់បង
៖ អូ...ហេតុអីខ្ញុំមិនចាំចឹង..! រីករាយថ្ងៃកំនើត...! សំណាងណាល្អណាបងរះ... ខ្ញុំចូលក្នុងហើយ....!
វីរះត្រលប់មកវិញទាំងសប្បាយចិត្ត..., ដារបស់ម៉េចនឹងភ្លេចខ្ញុំទៅ..... !
ជិត៣ខែក្រុមហ៊ុមរបស់លោកវិរាហាក់ដូចជាជិតវិលមកសភាពដើមវិញហើយ... ហើយក៏ដល់ពេលដែរត្រូវគោរពពាក្យសន្យា.... លោកវឌ្ឍនះបានជូនពាក្យទៅលោកវីរាដោយចង់ភ្ជាប់
ពាក្យក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ....។ វីរះពិតជាមិនសប្បាយចិត្តតែអ្វីៗមិនមែនអោយតែគេប្រកែកគឺចប់រឿងនោះទេ...
អ្នកស្រីភួង បានអោយវីរះណាត់រីយ៉ាទៅជ្រើសរើសចិញ្ចៀនភ្ជាប់ពាក្យ...............។
...................................................................................
mentosបានណាត់ធីតាទៅក្រៅដោយតែងយកលេសថាគេជិតត្រលប់ទៅអូស្ត្រាលីវិញហើយ....
នៅក្នុងឡានពេលស្ទះផ្លូវ..... ធីតាបានក្រលេកឃើញវីរះរើសចិញ្ចៀនបង្ហាញរីយ៉ាដោយចៃដន្យ.. នាងខំទប់ទឺកភែ្នកលាក់បាំងចំពោះមុខMentos
mestosក៏បានឃើញវីរះដូចគ្នា... គេហុចក្រដាស..ជូតមាត់...
៖ ចង់យំក៏យំទៅ....។ ខ្ញុំពិតជាសរសើរនាងខ្លាំងណាស់...... ខំកុហកយ៉ាងនេះ..., តែកែវភែ្នកធីតាសោ្នះត្រង់ណាស់..,
៖ ម៉េចបានជាលោកដឹង....!
៖ ខ្ញុំក៏ធ្លាប់ស្រលាញ់គ្នា.... កែវភ្នែកនាងមើលចំពោះវីរះគឺខុសពីអ្នកដទៃ.......។
៖ ចឹង ខ្ញុំមិនសម្តែងអន់ណាស់ទៅហើយ...., នាងដកដង្ហើមបន្ធូរអារម្មណ៏
៖ មិនដឹងដែរ... តោះខ្ញុំនាំនាងទោះស្រែកអោយធូរចិត្ត.....
៖ ទៅណា......
៖ ទៅ dream land ជិះទូកអាកាសស្រែកអោយណាណីម្តង....
៖ នេះលោកជាគ្រូពេទ្យមិនមែនហ្នឹង ម៉េចក៏កេ្នងខ្ចីម្លះ..
៖ ហក..!ហេតុអីទៅ ខ្ញុំជាគ្រូពេទ្យ​កុមារ.. បន្តិចបន្តួចគឺឆ្លងតាមពួកគេចឹងហើយ.... ១ខែទៀតខ្ញុំត្រលប់ទៅវិញហើយ... ខ្ញុំប្រាកដជានឹកនាងស្លាប់មិនខាន
៖ ១ខែទៀតឯនោះ ពេលនិយាយទូរស័ព្ទតែងតែប្រាប់ថាជិតទៅហើយ... មកជួបមុនបែក.... ពូកែកុហកមែន
mentosសើច... ៖ មិនមែនកុហកទេ ជាការពាក្យពិត.., គ្រាន់តែបំផ្លើសបន្តិច.....! តើនាងហ្នឹងលាក់វីរះដល់ពេលណា?
៖ លាក់រហូត..... !
៖ ហត់ ហើយថែមទាំងឈឺចិត្តទៀតផង.... !
៖ ខ្ញុំគ្មានជំរើសទេ...............!
៖ ពិចារណាទៅអូស្ត្រាលីជាមួយខ្ញុំទៅ...! គេនិយាយសំលេងមួយៗ
៖ ទៅធ្វើអី..... ទៅលេង, នៅតែត្រលប់មកវិញ.... ទៅរៀនរបាំបន្ត..ឬ
mestos និយាយខ្សឹប៖ ទៅធ្វើប្រពន្ធខ្ញុំទៅ...!
៖ កុំមកនិយាយលេខាយខ្ញុំនោះ...!
៖ បើធីតាពិចារណាវានឹងក្លាយជាការពិត....! ដល់ហើយ......ស្រែកអោយខ្លាំងៗលឺនៅ.............
...................................................................................................!