ដោយដឹងថាធីតាតែងតែសំងំខ្លួននៅក្នុងផ្ទះ វីរះបានទូរស័ព្ទទៅបងម៉ាប់ និង សំណាង អោយណាត់នាងចេញមកខាងក្រៅដើម្បីលំហែអារម្មណ៏....
បងម៉ាប់បានទូរសព័្ទទៅធីតា៖ អាឡូ.. ធីតា។!
៖ ចា បង....!
៖ យើងដូចជាខានជួបគ្នាយូរហើយ ថ្ងៃអាទិត្យនេះធីតាទំនេរទេ យើងទៅមើលគុន3dទើបបើកនៅសូរីយ៉ា តើល្អទេ?
៖ ល្អតើ... តែបងវីរះបែបមិនបានទៅទេ...!
៖ មិនអីទេ..... អោយធីតាបានទៅបានគ្នាហ្នឹងបង.....! អូខេ ចឹងជួបគ្នានៅសូរីយ៉ា ម៉ោង៣ ណា...!
៖ ចា បង....!
............................
ថ្ងៃអាទិត្យបានមកដល់...............
អ្នកស្រីភួង៖ វីរះមិនចេញក្រៅទេរឺ?
៖ អត់ទេ....!
៖ កូនទៅបបួលរីយ៉ាទៅក្រៅទៅ.......
គេមើលមុខចង់ប្រកែក.......... !!
៖ កូនអ្វីៗវាកើតឡើងទៅហើយ...ហេតុអីមិនប្រឹងប្រែងយល់ចិត្តគ្នាខ្លះទៅ........?
៖ ម៉ាក់ដឹងទេ.. ៣អាទិត្យខ្ញុំមិនទៅជួបធីតា......... ៣អាទិត្យហើយខ្ញុំនឹកនាង ដោយគ្រាន់តែសម្លឹងមើលតែបង្អួច... ខ្ញុំកំពុងតែកាត់ចិត្តអោយខ្ញុំស្ងប់ស្ងាត់ខ្លះទៅបានទេ??
លោកវីរាតប៖ ហេតុហ្នឹងហើយទើបត្រូវទៅស្និទស្នាលជាមួយលរីយ៉ា ដើម្បីបំភ្លេចនាង........! ទូរសព័្ទរបស់គេរោដ៏ឡើង... គឺលេខរបស់រីយ៉ា គេស្ទាក់ស្ទើរមិនចង់ទទួលតែម្តាយគេចុច ទទួលហើយហុចអោយគេ...
រីយ៉ា៖ អាឡូ...វីរះ
៖ បាទ...
៖ ថ្ងៃនេះទំនេរទេ? គេនៅស្ងៀមមួយសន្ទុះសម្លឹងមើលមុខប៉ាគេ
៖ ទំនេរ....!
៖ ទៅជួយរើសអាវ ប្រុសអោយខ្ញុំបន្តិចមកទុកអោយកថ្ងៃនើតបងជីដូនមួយខ្ញុំណា....
៖ អូខេ ម៉ោងប៉ុន្មានយើងទៅ? ចាំខ្ញុំទៅយក
៖ ម៉ោង២៖៣០ នៅសូរីយ៉ា
៖ បាទ...........!
ថ្ងៃនេះមេឃស្រទំ..... រកកលនឹងភ្លៀង... រសៀលម៉ោង២ ៣០ វីរះ បានទៅយក រីយ៉ា... ពួកគេបានចូលមើលហាងជាច្រើនតែមិនត្រូវចិត្ត....  ទីបំផុត រីយ៉ា មើលទៅអាវមួយដែរនាង ពេញចិត្តនៅកែ្បជណ្តើរយន្តឡើង..... ចៃដន្យធីតាក៏ឡើងតាមជណ្តើរនោះ..... នាងបានឃើញ វីរះ នឹង រីយ៉ា កំពុងមើលអាវ... រីយ៉ាយកអាវទៅវាស់ទំហំខ្នងរបស់វីរះក្នុងកាយវិការដូចជាស្និទស្នាល.... នាងឈរមើល ទៅរីយ៉ា ៖ គេទំាងពីរពិតជាសមគ្នាណាស់........ នាងពិតជាស្អាត... ។ តែបេះដូងហាក់ដូចលោតញាប់ឡើងៗ ........... ពេលដែរវីរះងាកមកក្រៅធីតា ក៏រត់ចេញ ព្រោះនាងខ្លាចអ្នកទាំងពីរទាស់ទល់ហ្នឹងគ្នា.... នាងរត់យ៉ាងលឿងសំដៅចុះទៅក្រោមវិញ........ ! ទៅដល់ក្រោមក៏ឈប់រត់តែបែរជាដើរកដោយគ្មានទិសដៅនៅក្រោមផៃ្ទមេឃដែរកំពុងភ្លៀងផង ផ្គរលាន់ផង.... នាងដើរទៅជំហៀងផ្សារ.... ហើយឆ្លងថ្នល់ដោយគ្មានព្រលឹងជាប់ខ្លួន បើទោះជាមានសីផ្លេឡានដែរសឹងហ្នឹងខ្ទរពេញផ្លូវក៏នាងនៅតែសំដៅទៅមុខ....... ប្រាំងមិនទាន់ទីបំផុតនាងត្រូវឡានបុក......., បុរសវ័យប្រហែល២០ក្រាស់ពាក់វែនតាស្តើង...ម្នាក់ប្រញាប់ប្រញាល់ចុះពីលើឡានមើលអារការះនាង....លើសំលៀកបំពាក់ដ៏សក្បុសបែរជាប្រលាក់ដោយឈាម...ជាពិសេសក្បាលនាងបានបោកនឹងថ្នល់ ទឺកភ្លៀងបានហូរជាមួយឈាមដែរចេញពីរបួសយ៉ាងឆ្អិនឆ្អៅ....... មិនបង្អង់យូរអ្នកកំលោះប្រញាប់ទូរស័ព្ទទៅមន្ទីពេទ្យ...
.... និយាយពីម៉ាប់វិញព្យាយាមទូរស័ព្ទទៅធីតាយ៉ាងណាក៏ មិនមានការឆ្លើយតប... តេទៅម្តាយនាង...តែគាត់ប្រាប់នាងចេញពីផ្ទះហើយ.. នៅមិនសុខបង ម៉ាប់ នឹង សំណាង សំរេចចិត្តចុះមក តែបានជួបនឹងវីរះ..... វីរះភ្ងាក់ផ្អើរ..... ៖ បងម៉ាប់..ឯណាធីតា??
បងម៉ាប់៖ បងដឹងពីហេតុផលដែរនាងបាត់ខ្លួនហើយ...... ម៉ាប់បានរៀបរាប់ប្រាប់វីរះ .....ហើយពួកគេចែកផ្លូវគ្នារក.............
មានអ្នកដំនើរដែរដើរកាត់ជជែកគ្នា..........
៖ នាងម្នាក់អំបាញ់ហេតុអីក៏ឆ្លងថ្នល់មិនមើលចឹង.. នេះឡានសីផ្លេចង់ផ្ទុះទៅហើយ......! វីរះលឺហើយ... ជ្រុះថង់យួរពីក្នុងដៃ.... ម្នាម្នីទៅសួរអង្រួរស្មារអ្នកដំនើរនោះ
៖ តើនាងនោះ អាយុប៉ុន្មាន? ស្អាតដែរទេ? ស្លៀកសំលៀកបំពាក់បែបណា... តើនាងត្រូវធ្ងន់....?\
អ្នកដំនើរបុរសម្នាក់ទៀតតប៖ អាយុប្រហែល២០ឆ្នាំជាង.... ស្អាតមិនស្អាតខ្ញុំមិនដឹងទេព្រោះមុខប្រលាក់ឈាម.... ពេលនេះគេបញ្ចូនទៅមន្ទីពេទ្យហើយ...។
វីរះរត់ដូចមនុស្សមនុស្សឆ្គួត មិនខ្វល់ពីអ្នកណា... គេទូរសព័្ទទៅគ្រប់មន្ទីពេទ្យបន់ស្រន់សុំកុំអោយជាធីតា...........................!!