៣. រឿង វិស្សមកាលស្នេហ៏
រឿង វិស្សមកាលស្នេហ៏
វគ្គទី៣ ការងារដំបូង
 |
| we can not direct the wind but we can adjust the sail |
ថ្ងៃថ្មីមកដល់ព្រះអាទិត្យរះដូចផុសចេញពីសមុទ្របង្កើតជាពន្លឺពណ៍មាសពេញផ្ទៃទឹក សម្លេងទឹករលកបោកទៅឆ្នេរ ដូចជាសម្លេងតន្រ្តីនៃធម្មជាតិ ។ នេះហើយជាផ្ទាំងទេសនីយភាពដ៏ត្រកាលនៃតំបន់ឆ្នេរនាពេលថ្ងៃរះ ។
ភាណុក្រោកពីព្រលឹមដើម្បីរត់ហាត់ប្រាណ និងមើលថ្ងៃរះនៅសមុទ្រតែម្នាក់ឯង ខុសឆ្ងាយពីក្មេងស្រីដែលកំពុងលង់លក់មិនចង់ក្រោក។ ម៉ោងប្រាំបីព្រឹក ហ្សូលី ស្លៀករ៉ូបពណ៍ស មានអាវស្បែកខ្មៅនឹងស្បែកជើងកវែង ដែលជាសំលៀកបំពាក់ដែលនាងបានកំម៉ង់ទុកទៅបារាំង។
ដានី កំពុងញាប់ដៃញាប់ជើងលើកកាហ្វេ ទទួលភ្ញៀវសម្លឹងឃើញក្មួយស្រី ដឹកឆ្កែមកដល់ក៏ស្រដី
"អារុណសួស្តីក្មួយ ! យប់គេងលក់ស្រួលទេ ? ស្មានតែទីនេះគឺប៉ារីសឬ សុទ្ធតែស្បែកជើងវែងមកដើរលើខ្សាច់បានយ៉ាងម៉េចក្មួច"
នាងអស់សំណើចនឹងសំលៀកបំពាក់របស់ហ្សូលី ។
"អ្នកមីងចំអកខ្ញុំមែនទេ ! នេះខ្ញុំទៅមិនបានហើយ មិនអាចស្លៀកសំលៀកបំពាក់នេះទៀតឬ? តើអោយខ្ញុំស្លៀកពេលណាទៅ ? បន្តិចទៀតម៉ូតនេះហួសសម័យកាលហើយ !"
"មិនបានចំអកទេក្មួយ ! តែវាខុសតំបន់ នោះកូនស្លៀកបំពាក់ហើយមិនស្រណុកសុខស្រួលនោះអី!"
"តែខ្ញុំទិញមកហើយហ្នឹង!"
"អូខេ! អូខេ ស្អាតក្មួយមីងស្អាត! មកនេះជួយលើកការហ្វេ និងនំបុ័ងទៅតុនោះបន្តិច "
នាងដើរទទួលថាសពីម្តាយមីង លើកអោយប្រុសសង្ហារ សារ៉ាវុធ និងភាណុ ។
សារ៉ាវុធឃើញហ្សូលីលើកអាហារពេកព្រឹកមក ហើយភ្ងាក់នឹងស្រីស្អាតតែសំលៀកបំពាក់រៀងភ្លៀវបន្តិច
"Good Morning ថ្ងៃនេះស្អាតបែ្លកមានកម្មវីធីមែនទេ "
ហ្សូលីហាក់មួម៉ៅទាំងព្រឹកនឹងអ្នកគ្រប់គ្នាដែលខ្វល់ហ្នឹងខោអាវនាង
"ទាល់តែមានកម្មវិធីទើបតែងខ្លួនបានមែនរឺ? "នាងលើក នំបុ័ង និងកាហ្វេរ ចេញពីថាស
ដាក់មួយម៉ាត់ធ្វើអោយ សារ៉ាវុធកប់យល់បល់ ។ ចំណែកឯ ភាណុ មិនឆ្លើយឆ្លងតែអស់សំណើចក្នុងចិត្ត
ពីសំលៀកបំពាក់ខុសកាលះទេសះឬតំបន់ របស់នាង។
"ខ្ញុំចង់បានស្ករដាក់ការហ្វេ!" ភាណុប្រាប់ទៅហ្សូលី
"លោកពូ មិនគួរដាក់ស្ករទេ! ការពិសារស្ករច្រើនមិនល្អចំពោះសុខភាពនោះទេ ។"
កាលដែលនាងប្រាប់ទៅគេបែបនោះព្រោះតែងនាងមិនចង់ដើរទៅដើរមកជាមួយស្បែជើងកែងរបស់នាង នោះទេ។ ចំណែកភាណុក៏ធ្វើភ្នែកស្លឺនឹងចម្លើយរបស់នាង។ នាងតូចដើរចេញបាត់ សារ៉ាវុធក៏និយាយដើមនាង
" បងនេះចាស់ហើយ ! ទើបនាងនោះហៅតែពូៗ ពេញមាត់បែបនេះ " សារ៉ាវុធសើច
"ឯងដើរទៅយកស្ករ មក "
"កុំអី ដាក់ស្ករមិនល្អចំពោះសុខភាពទេបង "
"ចឹង យើងកាត់ប្រាក់ខែឯង! ល្អទេ? "
"អូខេ អូខេ! ខ្ញុំទៅយកស្ករអោយ ! មើលទៅអ្នករត់ទុកហាយសូរនេះមិនព្រមយកអោយបងទេ។ "
ថ្ងៃបន្តិច ដានីធូរដៃទើបមានពេលជជែកលេងជាមួយក្មួយស្រី
" នេះក្មួយចប់ាប់ឌុបហើយចង់រៀនអ្វីបន្ត?"
" មិនទាន់ច្បាស់សោះអ្នកមីង ! លោកប៉ាចង់អោយរៀនមេធាវីដូចគាត់ អ្នកម៉ាក់ចង់អោយរៀនពេទ្យ "
"ចុះចិត្តក្មួយចង់រៀនអ្វី?"
"រៀនគ្រប់គ្រងពាណិជ្ជកម្ម គណនេយ្យ អ្វីៗដែលស្រួលៗតែគ្មានអ្នកគាំទ្រ "
ដានីសើចនឹងគំនិតក្មេងខ្ចីរបស់ក្មួយ
"ធ្វើការយកលុយពីគេ មិនស្រួលនោះទេ តែក៏មិនលំបាកដល់ថ្នាក់ធ្វើមិនបានតែសំខាន់កូនធ្វើហើយសប្យាចិត្ត និងទឹកចិត្តស្រឡាញ់ !"
"ឈឺក្បាល ណាស់អ្នកមីង!"
"បើបែបនេះល្អទេ បើកូនចង់រៀនគ្រប់គង់ពាណិជ្ជកម្ម ឬ គណនេយ្យ មីងអោយកូននេះរៀននៅទីនេះ ហើយបានប្រាក់ខែទៀត!"
"នេះមីងចង់បោកអោយខ្ញុំធ្វើការនៅទីនេះឬ ? ខ្ញុំមកវិស្សមកាលទេ?" នាងនិយាយបែបមិនចង់ធ្វើ !
"គ្មានបោកកូននោះទេ ព្រោះមីងអោយប្រាក់ខែលើសបុគ្គលិកនៅទីនេះទៅទៀត តើមីងចំនេញអី?
រឿងវិស្សមកាលសំរាកកាយារបស់ក្មួងមីងក៏ឃាត់ ថ្ងៃណាចង់ដើរលេងទៅចុះ ! "
"បានប៉ុន្មានទៅ! ហើយធ្វើអីខ្លះ ? "
"បាន៣០០ ដុល្លា ! ធ្វើជាអ្នកទទួលភ្ញៀវផ្ទះសំណាក់ ជួយហាងបាយតែពេលថ្ងៃត្រង់ និងយប់ទេ ធ្វើបញ្ចីបន្តិចបន្តួច "
"ខ្ញុំគិតមើលសិនអ្នកមីង "
"គិតសិនទៅ! មីងចង់អោយក្មួយនេះយល់ពីអ្វីដែលក្មួយចង់រៀន តើក្មួយសក្តសមឬទេ ក្មួយចូលចិត្តទេ ? មិនមែនរៀនព្រោះតែវាស្រួលនោះទេ! បើមិនចូលចិត្តគ្រប់គ្រងផ្ទះសំណាក់ ក៏អាចទៅធ្វើជាគ្រូបង្រៀនសហគមន៍ ជាអ្នកនាំភ្ញៀវទេសចរណ៍ព្រោះក្មួយចេះភាសា ក្មួយអាចសាកល្បងដើម្បីស្គាល់ខ្លួនឯង ។" ទោះដានីមករកស៊ីនៅកោះឆ្ងាយពីក្រុងតែនាងក៏ធ្លាប់ធ្វើការអស់ទាំងនេះនៅទីក្រុងមួយរយះដែរ ។ ចំណេះចំណាញរបស់នាងបានធ្វើជំនួញនេះរីកចម្រើនពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
ហ្សូលីយកសម្តីដានីទៅគេងគិត ព្រោះតែនាងធ្លាប់ចូលចិត្តស្តាប់ដានីនិយាយពីការរកស៊ីដែរ។
នាងនិយាយជាមួយឆាលី
" មួយខែ៣០០ បីខែជិត៩០០០ដែរ បើប៉ាមិនទិញម៉ូតូក៏មានលុយខ្លួនឯងដែរមែនទេ? ហើយនេះបានហាត់ការងារទៀត ។ ចប់បាក់ឌុបនេះអ្នកណាទៅអោយប្រាប់ខែប៉ុណ្ណឹងទៅ !អ្នកមីងក៏មិនហ៊ានចេ ដូចថៅកែគេ មែនទេឆាលី ? មកដើរលេង ក៏មិនដឹងទៅទីណា? មកដល់ទី៣ខែទៀត ? ទោះមិនធ្វើការយកលុយក៏ត្រូវជួយការងារគាត់ អ្នកណាមកផ្ទះគេមិនជួយការងារគេនោះ ? ធ្វើការយកលុយតែហ្មងទៅ ! អោយស្គាល់ជាតិមានប្រាក់ខែហ្នឹងគេ ហាហា"
ការស្រម៉ៃមិនដូចការគិត ការយកប្រាក់ខែនេះណា មិនមែនងាយស្រួលឯណា ?
ល្ងាចឡើងនាងត្រូវមជួយរត់តុនៅហាបាយ ដោយប្តូរសំលៀកបំពាក់បែបអ្នកកោះ
អាវយឺត ខោខ្លី ស្បែកជើងផ្ទាត់ ។ សារ៉ាវុធនិងភាណុដែលទើបមកពីការដ្ឋាននៅកោះរ៉ុសសន្លឹម ហើយចូលទទួលទានអាហារល្ងាចនោះ ក៏ឃើញហ្សូលីជាអ្នករត់តែម្តងនេះមកបែបធម្មតាមិនមែនហាយស្សូនោះទេ។ នាងដើរមកកត់ការកំម៉ង់
"បងចង់ពិសារអីដែរ ?"
"ហើយនេះមានអីឆ្ងាញ់ៗចង់ណែនាំ?"សារ៉ាវុធមានបំណងចង់សួរកូរនាងតូច
" គ្រឿងសមុទ្រស្រល់ៗ"
"មិនចូលគ្រឿងសមុទ្រនោះទេ ! មានអីផ្សេងពិសេសទៀត? "
"នៅកោះគឺម្ហូបពិសេសគ្រឿងសមុទ្រនេះឯង បងចង់បានសត្វព្រៃ ឈ្លូសឬ ជ្រូកព្រៃគ្មាននោះទេ "
ភាណុសើច រួចនិយាយកាត់សេចក្តី
"គឺថាយក បាយពីរចាន មឹងអាំងចានធំមួយ និង ប៊ីយែ២កំប៉ុងមក"
"ប៊ីយែម៉ាកមួយណា ?"
"យកអីដែលហាងនាងមានមក !"
" ឆ្លើយដូចពូចឹងមកស្រួល ! អរគុណ សូមរង់ចាំ ! "
ម៉ោង៩យប់ ហ្សូលីបញ្ចប់ការងាររួចដឹងឆាលីទៅផ្ទះបឹងកាឡូ ។ នាងដើរបណ្តើររអ៊ូរជាមួយឆ្កែដែលនាងទុកដូចជាកូន
"នេះចាញ់បោកម៉ាក់ប៉ាមកនៅកោះហើយ ឆ្លៀតមកចាញ់បោកអ្នកមីងធ្វើការអោយគាត់ទៀត ។ ការងារឯណាស្រួលនោះហត់ចង់ស្លាប់ ។ "
ភាណុតែងតែលឺស្តាប់ហ្សូលីនិយាយគ្នាជាមួយឆាលីជានិច្ចព្រោះបន្ទប់គេទាំងពីនៅជិតគ្នា ។ ការរអ៊ូរបស់នាងតែងតែធ្វើអោយអារម្មណ៏ស្រ្តេសពីការងាររបស់ភាណុរលាយអស់។ នាយហាក់ចាប់អារម្មណ៍ពីហ្សូលីពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ តែសតិអារម្មណ៍ក៏ដាស់តឿនថា ពួកគេមិនសក្តសមនឹងគ្នាទេ ព្រោះតែហ្សូលីនៅក្មេងណាស់ចំពោះគេ បើគេទៅញ៉ែនាងនោះច្បាស់ជាមានពាក្យ គោចាស់ស៊ីចង់ស្មៅខ្ចី មិនខាន ។
.JPG)
0 Reviews