សត្យា: ស៊ុបយ៉ាងម៉េចដែរ?

វីរះ: មានអីកនែ្លងចាស់របស់យើងណា...

ពួកគេរៀបចេញដំនើរទៅ..... តាមផ្លូវធីតា និង វីរះជជែកគ្នា

ធីតា:បង គួរតែបង្រៀនខ្ញុំអោយចេះបើកម៉ូតូហើយ...

វីរះ: ហេតុអី ដឹងទេថាបងខ្លាច...

: ខា្លចអី?

:ខ្លាចអូនជិះបុកគេ... បែបនេះមិនល្អទេរឺ? មានអ្នកបើកបរ?

:យើងរៀនបែកគា្នហើយ ខ្ញុំមិនចង់បងលំបាកទេ....

: លំបាក ដឹក7 8 ឆ្នាំទៅហើយ..សុខសុខ ក៏គ្មានអ្នកដឹង បងមិនទំលាប់សោះ.. -_-"

ធីតាកំពុងគិត តើបងមិនមានហេតុផលដែរល្អជាងទេរឺ.......> <"

: ចឹងបានបងអត់សង្សារ នឹងគេ..., តែយើងប្រាកដជាមានពេលេរៀនខុសគ្នាមិនខាន..: គិតចេះទៅ បើបងទំនេរចាំបងទៅយក បើអត់ ធីតាជិះម៉ូតូឌុបទៅ់បើដាជិះម៉ូតូខ្លួងឯងបងជឿថាអ្នកមីងក៏មិនទុកចិត្តដែរ បើឆាប់ភ័យយ៉ាងនេះ..

: ចឹង.... ចាំដល់ពេលចាំគិត... ពួកគេជិះយឺតម្លះ??

បងម៉ាប: សំណាងនេះមាឌដូចឈើចាក់ធេ្មញសោះហូបចង់ច្រើនជាងខ្ញុំទៀត

សំណាង: ស្លាប់ហើយមកពីមាឌតូចហ្នឹងបានខំហូប ចុះបងវិញ មិនគិតបន្ថយខ្លះទេ...បងម៉ាប់: ប្រាកដហើយ.... តែមិនមែនពេលនេះទេ ហាស ហា.. នេះតើអ្នកទាំងអស់គ្នាសំរេចចិត្តជ្រើសរើសជំនាញរឺនៅ?

ពិសី: ខ្ញុំចង់រៀនច្បាប់ព្រោះខ្ញុំរៀនពូកែខ្មែរគួរសម

សំណាង: ខ្ញុំចង់រៀនខាងទីផ្សារ

សត្យា: ខ្ញុំចង់រៀនខាងវិស្វករ នៅសាលាតិចណូសង្ឃឹមថាជាប់ចុះ...

បងម៉ាប់: សត្យាប្រាកដ ជាជាប់តែបើសំណាងបងមិនធានាទេ

សំណាង: យីបងម៉ាប់នេះ គេសំលក់ក្នុងទឹកមុខខ្នាញ់

វីរ: ចំនែកខ្ញុំ

បងម៉ាប់ និង សំណាងនិយាយព្រមគ្នា : ចង់ រៀនខាងវិជ្ជសាស្រ្ត

វីរះ: ហេតុអីអ្នកទាំងអស់គ្នាដឹង?

សត្យា: អ្នកណា អ្នកណា ក៏គេដឹងពីរឿងនេះដែរ

អ្នកទាំងអស់គ្នាផ្ទុះសំនើច.... ធើ្វអោយវីរះធ្វើមុខឆ្ងល់....

បងម៉ាប់: ធីតាតើចង់រៀនរបាំបន្តរឺ?

ធីតា: ចា បង ដំបូងម៉ាក់មិនចង់អោយរៀនទេ តែដល់ប៉ាជួយនិយាយទៅគាត់ក៏យល់ព្រម....

ធីតាកំពុងទាញចានម្ទេស តែវីរះទាញដៃ

វីរះ: នែពេទ្យមិនអោយញុំាមេ្ទសទេ.....

សត្យា: នេះជាហេតុផលដែរយើងដឹងហ្នឹងណា លោកដុកទរ័វីរះ ....